Historie o miłości zaczynają się rano,

w chłodnym pokoju, gdzie tych dwoje

stara się w ślepym porannym oświetleniu

twardo patrzeć sobie w oczy,

nie odwracając wzroku,

nie wstydząc się tego, co właśnie zostało powiedziane,

nie żałując tego, co właśnie zostało zrobione.

I kiedy ktoś pierwszy nie wytrzymuje -

a kto nie wytrzymuje? on nie wytrzymuje

i patrzy jej za ramię,

i zauważa przechodniów deszczu za oknem -

wtedy w jego spojrzeniu pojawia się to,

co można nazwać miłością.

Historie o miłości kończą się tego samego

wieczora, gdzieś na ulicy, kiedy im obojgu robi się

tak samotnie jak zimnym dłoniom

schowanym w różnych kieszeniach płaszcza.

Jaka różnica, której dłoni jest bardziej samotnie.

Jaka różnica, której zimniej.

Jaka różnica, na kogo teraz się obrażać.

Drugi dzień nie rozmawiają ze sobą. Read More »

Reposted from hormeza via magnolia11